Ben Mutlu Olma Sebeplerimi Soğuğa Gömdüm..

Soğuk -3 derece. Çok daha eksi dereceleri görmüşlüğüm de vardır amaa bu sefer bi başka hissediyorum soğuğu, ya da daha hassaslaştım bilmiyorum..

Kar yağınca yol kenarlarında toplanan karlar sinirimi bozuyor. Altları buz dolu, görme duyum üşümeme sebep oluyor, dokunmasam da. Etrafta acayip bir kuruluk, çöl desen değil, kurak desen değil. Çirkin bi çıplaklık. Ağaçları buduyorlar kışın, hepsi çırılçıplak kalıyor, sokaklarda gereksiz bir boşluğa sebep oluyorlar. Ankara'da kuru, kupkuru bir ayaz var; "kurt kışı unutur" sözü aklıma geliyor ama son haliyle asla doğrusunu hatırlamıyorum. Yediğim ayazları unutmuyorum, bazen üstlerini kapatıyorum sadece ama orda ilk günkü kadar canlı duruyorlar.

Eskiden benim bile karı sevdiğim zamanlar geliyor aklıma, fonda Sezen Aksu'dan "eskidendi çok eskiden" çalıyor şuan. Okullar kar tatili olmuş, hemen sokağa fırlamışız tüm mahalle, hepsiyle aynı okuldayız, okulun arkasındaki parkta toplanmışız kar topu savaşı yapıyoruz. Park önce bembeyaz, her yer karla kaplı, bizim girmemizden tam 30 dakika sonrası çamur, karanlık. Ellerim, eldivenime rağmen kıpkırmızı, parmak uçlarım uyuşmuş, sızlıyor. Kıyafetlerim sırılsıklam, botlarımın içi kar dolu, başımda bere bile yok. O halde dönüyorum eve, ısınmak için kalorifere yapışmış bi şekilde ellerimi ısıtmaya çalışıyorum, daha çok sızlıyor. O anları net hatırlıyorum ne ilginç hafızam çok iyi değildir oysa. Kar yağsın diye beklediğim zamanlar bitek o zamanlardı, sonra böyle nefret eder oldum; kıştan, soğuktan, kardan..

Bazen düşünüyorum; şimdi bu kadar beni mutsuz eden soğuk mu, kar mı, yoksa yaşadıklarım mı? İçsel boşluğum, içimde tamamlanmayanlar, yarım kalanlar mı soğuğu daha derin hissettiriyor bana? O boşluklarım mı üşütüyor acaba beni bu denli..

Bugün bir mesaja "ben mutlu olma sebeplerimi soğuğa gömdüm" diye cevap verdim. Hangisi bahanem üşümek için kim bilir? (Ben biliyorum tabi ki ama yazacak cesaretim yok.) 

Hoşçalıklar..

YmRaiN